6 Uhr morgens der Wecker klingelt grell, linker Fuß aus dem Bett, Schalter drücken, schon wird’s hell. Ein wenig wischen in den Augen, ein wenig gähnen in den Raum, hoffentlich endete alles mit einem schönen Traum. Der Tag erwacht, die Zeit läuft nach Maß, auf zum Neuen, zur neuen Hast. Unter die Dusche, denn die macht wach, es wartet stets ein neuer Tag. Ein wenig essen, einen Kaffee hinterher, vielleicht wird der Tag heute nicht so schwer. Danach anziehen und auf in den Kampf, die Arbeit ruft, man wird verkrampft. Am Abend wieder Heim, da muss doch noch Zeit zum Leben sein. Ein, 2 Stunden sind noch frei, danach ist es wegen Müdigkeit vielleicht ganz vorbei, die Zeit rennt, ich komm nicht hinterher, Zeit zum Leben, warum gibt sie niemand her. Wo ist sie geblieben, wie einst als Kind, so wie die Träume die in uns geboren sind. Alles verreckt, da uns ständig jemand weckt. Und ist auch nur die Zeit zum Leben, in der es heißt alles geben, die Zeit zum Leben.
Esperanto:
6 a.m. la vekhorloĝo akre sonoras, maldekstra piedo el la lito, premu la ŝaltilon, kaj fariĝas lumo.Iom da viŝo en la okuloj, iom da oscedo en la ĉambro, espereble ĉio finiĝis per bela sonĝo. La tago vekiĝas, la tempo kuras laŭmezure, al la nova, al la nova hasto. Duŝante, ĉar ĝi vekas vin, ĉiam atendas nova tago. Manĝu iomete, kafon poste, eble la tago ne estos tiom malfacila hodiaŭ. Poste vestu vin kaj foriru al la batalo, laborvokoj, vi streĉiĝas. Revene hejmen vespere, devas ankoraŭ esti tempo por vivi. Unu, 2 horoj ankoraŭ estas liberaj, post tio eble ĉio finiĝos pro laceco, tempo finiĝas, mi ne povas daŭrigi, tempo por vivi, kial neniu rezignas ĝin. Kien ŝi iris, kiel iam kiel infano, kiel la sonĝoj, kiuj naskiĝas en ni. Ĉio mortas ĉar iu daŭre vekas nin. Kaj estas nur la tempo por vivi, kiam oni devas ĉion doni, la tempo por vivi.
Für mich und unbekannt.
Latein:
6 a.m. horologii terroris acriter, pedem e lecto sinistro, transitum premunt, et lumen elucet, paulum in oculis absterget, paulum in cubiculo oscitatur, spero totum pulchro somnio consummatum. evigilat dies, currit tempus ad mensuram, ad novum venit, ad novum properat. Imber sumens, quia te evigilat, semper novus dies exspectat. Comede paululum, capulus postea habebis, fortasse dies non erit difficilis hodie. Tunc induite et ad pugnam, vocat opus, tempus habetis. Vespere domum reverti, tempus adhuc vivere oportet. Una, 2 horae adhuc liberae sunt, postquam totum propter languorem, tempus breve est, servare non possum, tempus vivere, quare nemo illud dat. Quo abiit, ut quondam parvulus, Velut somnia quae nata sunt in nobis. Omnia moritur, quia aliquis nos e somno excitat. Vivamus tempus et justo ut, tempus dui risus.
